کاربرد قطره آدیپونکتین در مقایسه با قطره بواسیزوماب در بهبود نورگ‌زایی قرنیه

هدف: مقایسه اثر آدیپونکتین (Adiponectin) با بواسیزوماب(Bevacizumab)  در کاهش نورگ‌زایی قرنیه. روش پژوهش: این مطالعه بر روی 40 چشم از 20 خرگوش نر آلبینو نیوزیلندی صورت گرفت. القای نورگ‌زایی قرنیه به وسیله یک بخیه سیلک 0-7 به طول 2 میلی‌متر و به فاصله 1 میلی‌متر از لیمبوس انجام شد. خرگوش‌ها به طور تصادفی به دو گروه ده‌تایی تقسیم شدند. برای چشم راست هر دو گروه از قطره آدیپونکتین و برای چشم چپ، در گروه اول قطره اشک مصنوعی و گروه دوم قطره بواسیزوماب استفاده شد. این درمان تا 14 روز ادامه یافت و خرگوش‌ها  به طور منظم پی‌گیری شدند. در هر معاینه، تصویربرداری دیجیتال قرنیه صورت گرفت و پیشروی عروق به داخل قرنیه از لحاظ طول و سطح، اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: در پایان 14 روز، طول پیشروی عروق در خرگوش‌های درمان شده با آدیپونکتین از 32/0±123/2 میلی‌متر (قبل از درمان) به 458/0±887/0 میلی‌متر (بعد از درمان) کاهش یافت که معادل 98/19±68/57 درصد (51/0±24/1 میلی‌متر) کاهش بود (001/0P<). در مقایسه آدیپونکتین با بواسیزوماب، طول پیشروی عروق به ترتیب 98/19±68/57 و 17/27±49/42 درصد کاهش نشان داد (527/0P=). هم‌چنین در پایان 14 روز میانگین مساحت عروق در هر دو گروه درمان شده با آدیپونکتین از 50/1±02/5 میلی‌متر مربع به 75/0±40/1 میلی‌متر مربع کاهش یافت که معادل 76/17±64/70 درصد (57/1±63/3 میلی‌متر مربع) کاهش بود (001/0P<). در مقایسه آدیپونکتین با گروه درمان شده با بواسیزوماب، مساحت پیشروی عروق به ترتیب 76/17±64/70 درصد و 23/19±24/48 درصد کاهش نشان داد (013/0P=). نتیجه‌گیری: آدیپونکتین به طور قابل توجهی باعث کاهش نورگ‌زایی قرنیه می‌شود و تاثیر آن حداقل مشابه بواسیزوماب می‌باشد.